Wyrok SN z dnia 19 października 1972 r., sygn. I CK 401/72

Zaświadczenie stwierdzające czas trwania umowy i jej rodzaj wydane agentowi przez przedsiębiorstwo w związku z rozwiązaniem umowy agencyjnej nie jest objęte dyspozycją art. 24 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 16 marca 1928 r. o umowie o pracę pracowników umysłowych (Dz. U. Nr 35, poz. 323 ze zm.), wobec czego dopuszczalne jest umieszczenie w takim zaświadczeniu uwag co do sposobu i przyczyn rozwiązania umowy agencyjnej, bez względu na to, że uwagi te mogłyby utrudnić agentowi znalezienie nowego zajęcia związanego z odpowiedzialnością majątkową.

Przewodniczący: sędzia S. Rudnicki (sprawozdawca). Sędziowie: R. Czarnecki, K. Piasecki.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Krystyny G. przeciwko Przedsiębiorstwu Upowszechnienia Prasy i Książki Ruch" w L. Oddział Rejonowy w P. o uznanie rozwiązania umowy za nieważne, zmianę i wydanie świadectwa pracy, skreślenie z centralnego rejestru MHW i o zapłatę na skutek rewizji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Lublinie z dnia 28 kwietnia 1972 r.,