Wyrok SN z dnia 12 kwietnia 1972 r., sygn. II CR 57/72

Określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a m.i. również wieku poszkodowanego i czasu trwania jego cierpień oraz faktu, że poszkodowany zmarł w niespełna rok po wypadku i że roszczenie odszkodowawcze z art. 445 § 1 k.c. przeszło na jego spadkobierców.

Przewodniczący: sędzia W. Brył (sprawozdawca). Sędziowie: W. Markowski, K. Piasecki.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa: 1) Macieja K., 2) Stanisława K., 3) Władysława K. przeciwko: 1) Miejskiemu Przedsiębiorstwu Komunikacyjnemu w K., 2) Tadeuszowi C, 3) Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń Inspektorat Miejski w K. o odszkodowanie, na skutek rewizji pozwanych wymienionych w pkt 2 i 3 od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 6 lipca 1971 r.,