Uchwała SN z dnia 22 grudnia 1972 r., sygn. III CZP 89/72

Przewodniczący: sędzia J. Ignatowicz (sprawozdawca). Sędziowie: K. Piasecki, W. Maruczyński,

Sąd Najwyższy, w sprawie z powództwa Jerzego K. działającego w imieniu Jadwigi L., Barbary L., Tadeusza K. i Ireny K. przeciwko Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń Inspektorat Powiatowy w P. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym następującego zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki dla m. st. Warszawy postanowieniem z dnia 2 października 1972 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

Czy do ustalenia wysokości odszkodowania za szkody powstałe przed dniem 1 stycznia 1972 r., ale dotychczas nie zlikwidowane, mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1972 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia budynków (Dz. U. Nr 5, poz. 23) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1972 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia mienia ruchomego w gospodarstwach rolnych (Dz. U. Nr 5, poz. 24), czy też rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 września 1957 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia budynków (Dz. U. z 1957 r. Nr 52, poz. 254; z 1961 r. Nr 3, poz. 13 i z 1962 r. Nr 3, poz. 6) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1958 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia mienia ruchomego w gospodarstwach rolnych (Dz. U. Nr 14, poz. 59)?",

uchwalił:

Do ustalenia Wysokości świadczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia budynków oraz mienia ruchomego w gospodarstwach rolnych za szkody powstałe przed dniem 1 stycznia 1972 r. stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 września 1957 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia budynków (Dz. U. Nr 52, poz. 254 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 1958 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia mienia ruchomego w gospodarstwach rolnych (Dz. U. Nr 14, poz. 59).