Wyrok SN z dnia 23 czerwca 1972 r., sygn. I CR 142/72

Uznanie roszczenia przewidziane w art. 123 § 1 pkt 2 k.c. jest zindywidualizowane i odnosi się do roszczenia o określonym charakterze i w określonej wysokości. Zakres więc uznania zależy od jego treści. W szczególności jeżeli uznanie jest czynnością prawną (tzw. uznanie właściwe), to treść tej czynności prawnej decyduje, czy roszczenie zostało uznane zarówno co do zasady, jak co do wysokości, a jeśli chodzi o odpowiedzialność za uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia, obejmującą różne roszczenia, to z treści tej czynności prawnej Wynika, które z tych roszczeń uznano i w jakiej wysokości.