Wyrok SN z dnia 3 października 1972 r., sygn. I CR 351/72

Ustawodawca, dopuszczając w art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 19G0 r. o prawie bankowym (Dz. U. Nr 20, poz. 121) egzekucję należności bankowych na podstawie wyciągu z ksiąg banku lub innych dokumentów stwierdzających zobowiązanie na rzecz banku bez potrzeby uzyskiwania dla nich sądowych klauzul wykonalności, miał na względzie istnienie dokumentów nie budzących wątpliwości w swej treści. Dokumenty te stanowią szczególny rodzaj tytułu wykonawczego i dlatego oraz w celu zapobieżenia wszczęciu egzekucji w wypadkach wątpliwych poddano je kontroli sądu w postępowaniu na skutek powództwa o umorzenie egzekucji (art. 21 ust. 4 prawa bankowego).

Przewodniczący: sędzia E. Mielcarek. Sędziowie: W. Kuryłowicz, A. Gola (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Henryki C. jako następczyni prawnej Katarzyny L. przeciwko Bankowi Spółdzielczemu w P. o umorzenie egzekucji na skutek rewizji pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z dnia 14 marca 1972 r.,