Uchwała SN z dnia 13 listopada 1970 r., sygn. III PZP 29/70

Przewodniczący: sędzia K. Marowski (sprawozdawca).

Sędziowie: W. Formański, M. Piekarski.

Sąd Najwyższy po wysłuchaniu wniosku przedstawiciela Prokuratury Generalnej PRL wiceprokuratora S. Dzwonkowskiego w sprawie z powództwa Franciszka Z. przeciwko Rejonowemu. Przedsiębiorstwu Melioracyjnemu w O. o 2 800 zł za nie wykorzystany urlop, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Białymstoku postanowieniem z dnia 15 sierpnia 1970 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

Czy zgodnie z klauzulą derogacyjną zawartą w art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1969 r. o pracowniczych urlopach wypoczynkowych (Dz.U. Nr 12, poz. 85) utraciły moc postanowienia układów zbiorowych pracy, które są dla pracowników korzystniejsze niż postanowienia powołanej ustawy, jak np. § 40 ust. 7 Układu zbiorowego pracy w budownictwie z dnia 15 marca 1958 r. w porównaniu z art. 18 ust. 1 ustawy?"