Uchwała SN z dnia 19 sierpnia 1970 r., sygn. III CZP 105/69

Przewodniczący: sędzia J. Ignatowicz (sprawozdawca). Sędziowie: R. Czarnecki, W. Kurylowicz.

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Skarbu Państwa (Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, Wydział Finansowy w B.) o wpis prawa własności nieruchomości Dz. Kw. 2617/69, KW Nr 1911, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 16 listopada 1969 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

Czy postanowienie sądu karnego (z 1959 r) wydane na podstawie art. 13 § 4 dekretu z dnia 28 czerwca 1946 r. U. Nr 41, poz. 237) o przepadku na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości mającej według tego postanowienia stanowićwłasność wymienionej w nim osoby, stanowi podstawę do wpisu w księdze wieczystej tej nieruchomości prawa własności Skarbu Państwa, jeżeli w rzeczywistości osoba ta nie była właścicielem tej nieruchomości, a jedynie pod rządem k.c. z 1886 r. kupiła ją umową obligatoryjną w formie notarialnej w 1937 r."

uchwalił:

Wydane na podstawie przepisów dekretu z dnia 28 czerwca 1946 r. o odpowiedzialności karnej za odstępstwo od narodowości w czasie wojny 19391945 (Dz. U. Nr 41, poz. 237) postanowienie sądu karnego o przepadku określonej nieruchomości, stanowiącej według sentencji tego postanowienia własność osoby, przeciwko której przepadek został orzeczony, stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej prawa własności Skarbu Państwa; w postępowaniu o dokonanie takiego wpisu nie jest dopuszczalne kwestionowanie wymienionego ustalenia sądu karnego co do prawa własności.