Wyrok SN z dnia 20 października 1970 r., sygn. II CR 190/70

Zarządzenie Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z dnia 13 lutego 1967 r. w sprawie ogólnych warunków umów sprzedaży oraz umów dostawy związanych z obrotem z zagranicą pomiędzy jednostkami gospodarki uspołecznionej (M.P. Nr 12, poz. 64), wydane na podstawie art. 2 i 384 k.c. oraz uchwał wykonawczych Rady Ministrów powołanych w tym zarządzeniu, nie odbiega od treści unormowanej w art. 562 § 1 k.c. i jedynie w § 37 ust. 4 wprowadza zasadę dotyczącą każdej umowy, że kupujący może odstąpić od umowy z powodu wad towaru, jeżeli wykonanie umowy w terminie późniejszym nie miałoby dla niego znaczenia lub narażało go na szkodę. Z zarządzenia tego wynika jednak, że w zasadzie kupujący (odbiorca dostawy) powinien zakreślić sprzedawcy (dostawcy) odpowiedni termin do dostarczenia towaru niewadliwego i dopiero po bezskutecznym upływie terminu zakreślonego zastosować ustawowe skutki nie wywiązania się przez sprzedawcę (dostawcę) z zobowiązania. Wyznaczenie terminu do usunięcia wady, tj. do dostarczenia towarów niewadliwych, nie jest potrzebne tylko wtedy, gdy strony umówiły się, że kupujący sam usunie wadę na koszt sprzedawcy, oraz gdy wykonanie umowy w terminie późniejszym nie miałoby dla kupującego znaczenia lub narażało go na szkodę.