Uchwała SN z dnia 10 stycznia 1969 r., sygn. III PZP 58/68

Przewodniczący: sędzia K. Miarowski. Sędziowie: M. Piekarski, S. Rejman (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Władysława Ch. przeciwko Przedsiębiorstwu Montażu Elektrycznego Elektrobudowa" w K., po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Katowicach postanowieniem z dnia 10 października 1968 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

Czy pracownik traci prawo do dodatku za rozłąkę, przewidzianego w § 3 pkt 2 załącznika nr 3 do układu zbiorowego pracy w budownictwie, gdy małżonek jego, również jako pracownik czasowo przeniesiony, przebywa wraz z nim w miejscowości nie będącej miejscem ich stałego zamieszkania?"

powziął następującą uchwałę:

Pracownik nie traci prawa do dodatku za rozłąkę, przewidzianego w § 3 pkt 2 załącznika nr 3 do układu zbiorowego pracy w budownictwie z dnia 15 marca 1958 r., gdy małżonek jego, również jako pracownik czasowo przeniesiony, przebywa wraz z nim w miejscowości nie będącej miejscem ich stałego zamieszkania".