Postanowienie SN z dnia 21 marca 1969 r., sygn. III CRN 102/69

Jeżeli określona część uzasadnienia orzeczenia jest w danej sprawie zbędna, a merytorycznie wadliwa i może wywołać ujemne reperkusje w innych sprawach toczących się między tymi samymi stronami (bądź w postaci sugerowania sądu w innej sprawie co do sposobu rozstrzygnięcia, bądź przez powstanie sprzecznych rozstrzygnięć w tej samej materii), to uzasadnienie takie narusza powagę wymiaru sprawiedliwości, a tym samym interes Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W sytuacji takiej zachodzą przesłanki, przewidziane w art. 417 § 1 zd. drugie k.p.c.,  do objęcia zaskarżeniem przez rewizję nadzwyczajną odpowiedniej części uzasadnienia prawomocnego orzeczenia.

Przewodniczący: sędzia J. Majorowie: Sędziowie: Z. Wasilkowska (sprawozdawca), Z.  Trybulski