Postanowienie SN z dnia 19 marca 1969 r., sygn. I CZ 106/68

1.  Przewidziana w § 2 art. 97 k.p.c. sankcja pominięcia czynności osoby nie umocowanej nie powoduje tzw. upadku postępowania, lecz  tylko  to, że  dalsze  postępowanie  toczy się z udziałem samej strony lub jej pełnomocnika już należycie umocowanego, jeśli strona go ustanowi.

2.  Gdy brak należytego umocowania pełnomocnika strony doprowadza  do  nieważności  postępowania  (art.  369  pkt.  2 k.p.c.), to dalsze postępowanie nie może się toczyć. Wydanie wyroku w tej sytuacji staje się niedopuszczalne. Niedopuszczalność ta pociąga za sobą w myśl art. 355 § 1 k.p.c. umorzenie postępowania.

3.  Art. 97 § 2 k.p.c. nie ma na względzie kosztów procesu, lecz tylko koszty spowodowane czynnościami osoby nie umocowanej.

Przewodniczący: sędzia W. Kuryłowicz. Sędziowie: E. Mielcarek (sprawozdawca), T. Bukowski.