Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 15 października 1968 r., sygn. III PZP 51/68

Przewodniczący: Prezes Z. Opuszyński. Sędziowie: W. Formański (sprawozdawca), W. Glabisz, J. Krzyżanowski, K. Marowski, Z. Stypułkowska, A. Szczurzewski.

Sąd Najwyższy, z udziałem wiceprokuratora Generalnej Prokuratury PRL S. Dzwonkowskiego, rozpoznał wniosek Prezesa Sądu Najwyższego, zgłoszony na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy o Sądzie Najwyższym i skierowany przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego pod rozpoznanie składu siedmiu sędziów Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

Czy w stosunku do osób mających prawo do renty inwalidzkiej lub rodzinnej, przewidzianej w przepisach określonych w art. 1 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 3, poz. 8)  przepisy art. 10 i 11 tejże ustawy wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1968 r., jeżeli inwalidztwo lub śmierć pracownika nastąpiły po dniu 31 grudnia 1967 r. wskutek krzemicy lub krzemogruźlicy (§ 10 rozp. Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1968 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych przysługujących w razie wypadków przy pracy na choroby zawodowe Dz.U. Nr 22, poz. 145)?"