Wyrok SN z dnia 22 listopada 1968 r., sygn. I CR 538/68

Także pod rządem kodeksu cywilnego i kodeksu postępowania cywilnego z 1964 r. zachował aktualność wyrażony przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 1.XII.1961 r. 4 CR 212/61 (OSPiKA z 1962 r. nr 11, poz. 293) pogląd, że również pozwany ma interes w zaskarżeniu wyroku oddalającego powództwo w określonej części, gdy jego oddalenie w tej części nastąpiło jedynie wskutek uznania przez sąd zasadności wzajemnego roszczenia pozwanego i uznania, iż przez potrącenie nastąpiło wzajemne umorzenie wierzytelności stron.

Przewodniczący: Prezes J. Pawlak (sprawozdawca). Sędziowie: B. Łubkowski, Z. Trybulski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 1968 r. sprawy z powództwa Henryka i Marii małżonków G. przeciwko Józefowi i Annie małżonkom K. o zapłatę, na skutek rewizji pozwanych od wyroku Sądu Powiatowego w Tczewie z dnia 17 stycznia 1968 r.,