Wyrok SN z dnia 5 listopada 1966 r., sygn. II CR 387/66

1.  Pozwany będący jednym z dłużników solidarnych nie może zaskarżyć wyroku w części oddalającej powództwo w stosunku do pozostałych dłużników ani też nie może kwestionować cofnięcia wobec nich pozwu i umorzenia w tej części postępowania. Naruszenie art. 203 § 4 k.p.c. może być podstawą rewizji powoda, a nie pozwanego będącego jednym z dłużników solidarnych.

2.  Odpowiedzialność solidarna dłużników istnieje w interesie wierzyciela, nie może więc on być zmuszony do prowadzenia procesu przeciwko wszystkim dłużnikom, jeżeli jest to sprzeczne z jego interesem, a zwłaszcza jeżeli powoduje zbędną zwłokę postępowania.

3.  Zestawienie art. 203 § 4 obowiązującego kodeksu postępowania cywilnego z art. 201 § 3 d. k.p.c. wskazuje na to, że ustawa nie przewiduje obecnie udzielenia przez sąd zgody na cofnięcie pozwu. Jedynie w wypadkach, gdy sąd uzna cofnięcie pozwu za niedopuszczalne z przyczyn w przepisie tym wymienionych, powinien dać temu wyraz przez sprzeciwienie się cofnięciu i przez odmowę umorzenia postępowania.