Wyrok SN z dnia 20 października 1966 r., sygn. III CR 226/66

Jeżeli poszkodowanym w wyniku wypadku jest człowiek w wieku podeszłym, który już wkrótce utraciłby zdolność do pracy na skutek normalnego procesu starzenia się, sąd, zasądzając na jego rzecz rentę odszkodowawczą przewidzianą w art. 161 § 2 k.z. (obecnie art. 444 § 2 k.c.), powinien brać tę okoliczność pod uwagę. Nie należy jednak w takim wypadku ograniczać czasu trwania renty do określonej daty, lecz wysokość dożywotniej renty określić w taki sposób, aby uwzględniała ona zmniejszenie się zdolności do pracy aż do jej całkowitego zaniku.

Przewodniczący: sędzia J. Majorowicz. Sędziowie: Z. Wasilkowska (sprawozdawca), W. Berutowicz.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Aleksandra C. przeciwko Wojewódzkiemu Przedsiębiorstwu Komunikacyjnemu w GS. o zapłatę odszkodowania i rentę, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku z dnia 18 marca 1966 r.,