Wyrok SN z dnia 2 grudnia 1965 r., sygn. I PR 401/65

Od daty wejścia w życie (1.VII.1965 r.) ustawy z dnia 30 marca 1965 r. o bezpieczeństwie i higienie pracy (Dz. U. Nr 13, poz. 91) obowiązek roztoczenia opieki nad pracownikiem poszkodowanym w wypadku przy pracy, w zakresie ponownego jego zatrudnienia albo poczynienia starań w celu zapewnienia mu odpowiedniej pracy w innym zakładzie pracy, obciąża w całości zakład, w którym pracownik uległ wypadkowi przy pracy ograniczającym częściowo jego zdolność do pracy. W związku z powyższym uspołeczniony zakład pracy, odpowiedzialny za skutki wypadku, może w procesie odszkodowawczym wytoczonym przez pracownika bronić się skutecznie zarzutem niewykorzystywania przez tegoż pracownika zachowanej zdolności do zarobkowania tylko wówczas, gdy wykaże, że sam dopełnił ciążących na nim obowiązków przewidzianych w art. 23 powołanej ustawy.