Wyrok SN z dnia 14 czerwca 1965 r., sygn. I PR 159/65

W świetle przepisów ustawy z dnia 17.VI.1959 r. (Dz. U. Nr 36, poz. 223) umowne określenie części szkody, za które każdy z zobowiązanych ma ponosić odpowiedzialność, ma to znaczenie, że w braku szczególnych okoliczności świadczących, iż sprawcą szkody jest tylko jeden lub kilka zobowiązanych, uzasadniony jest pogląd, że każdy z nich przyczynił się do powstania szkody w stopniu odpowiadającym ustalonej w umowie części.

Z mocy art. 2 § 4 i 5 omawianej ustawy zarówno domniemanie z art. 239 k.z., jak i umowne rozłożenie ciężaru szkody na współodpowiedzialnych pracowników upada w razie wykazania, że szkoda powstała z przyczyn od pracowników niezależnych bądź że spowodowana została tylko przez niektórych z nich.

Przewodniczący: sędzia J. Krzyżanowski (sprawozdawca). Sędziowie: F. Szczepański, J. Knap.