Wyrok SN z dnia 1 czerwca 1965 r., sygn. I CR 72/65

1.  Odszkodowanie wskutek niespełnienia świadczeń stanowiących przedmiot zapisu nie może z natury rzeczy obejmować świadczeń przyszłych jeszcze niewymagalnych. Dlatego żądanie renty na przyszłość nie mogłoby znaleźć podstawy w przepisach o naprawieniu szkody z powodu niewykonania zobowiązania.

2.  Jeżeli ustanowienie zapisu zmierza do zrealizowania tego samego celu, któremu służy umowa dożywocia, mianowicie do zapewnienia zapisobiercy dożywotniego zaspokojenia wszystkich jego potrzeb życiowych, to identyczność zarówno celu, jak i treści obowiązków pozwala na zastosowanie do roszczeń w drodze analogii niektórych przepisów normujących umowę o dożywocie, a w szczególności przepisu art. 913 § 1 k.c. Stosując odpowiednio powyższy przepis do stosunku powstałego między stronami na gruncie zapisu, sąd może przyznać zapisobiercy tytułem odszkodowana za niespełnione świadczenia rentę w naturze lub w pieniądzach.