Wyrok SN z dnia 15 maja 1964 r., sygn. III PU 10/64

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 10 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin z 25.VI.1954 r. (tekst jednolity: Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97) okresy pobytu w niemieckich obozach koncentracyjnych od 1.IX.1939 r. do 9.V.1945 r., podobnie jak i inne wymienione w tym przepisie okresy, podlegają zaliczeniu do okresów zatrudnienia wymaganych do uzyskania renty (art. 29 i 38), wobec czego bierze się je pod uwagę tylko wówczas, gdy chodzi o ustalenie, czy osoba zainteresowana ma okres zatrudnienia wymagany jako jeden spośród innych warunków niezbędnych do uzyskania renty starczej lub inwalidzkiej. Okresy te nie są jednak okresami faktycznego zatrudnienia bądź okresami z nimi zrównanymi, jakich dotyczy art. 7 dekretu o p.z.e. W szczególności okresy z art. 8 dekretu nie mają wpływu na obliczenie 2-letniego terminu z art. 34 ust. 1 tegoż dekretu, który to termin, stosownie do umieszczonej w nawiasie tego przepisu wzmianki, należy liczyć od daty ustania zatrudnienia z art. 7, a także, jako nie będące okresami z art. 7, nie uzasadniają przyjęcia, by wypadek powstały w którymkolwiek z tych zaliczalnych z mocy art. 8 okresów stanowił wypadek w zatrudnieniu z art. 36 dekretu.