Wyrok SN z dnia 8 września 1964 r., sygn. II PR 457/64

Stanowisko komisji do spraw inwalidztwa i zatrudnienia (KIZ) nie wiąże wprawdzie sądu w postępowaniu o rentę uzupełniającą, jednakże w razie zajęcia przez biegłego sądowego odmiennego stanowiska co do stanu zdrowia i stopnia inwalidztwa poszkodowanego uzasadnienie opinii biegłego powinno zawierać wskazanie przyczyn, dla których nie podzielił on poglądu KIZ, gdyż tylko wówczas sąd ma możność oceny, czy i w jakim zakresie można uznać opinię biegłego sądowego za właściwą.

Przewodniczący: sędzia K. Marowski. Sędziowie: S. Grabem, A. Krzetowski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Władysława M. przeciwko Zarządowi Zaopatrzenia i Produkcji Pomocniczej Przedsiębiorstwa Przemysłowego Budowy Huty w K. o odszkodowanie, na skutek rewizji obu stron od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 31 stycznia 1964 r., uchylił zaskarżony wyrok w części oddalającej powództwo o kwotę 10 000 zł z tytułu zadośćuczynienia za cierpienia fizyczne i krzywdę moralna oraz oddalającej powództwo o dalszą rentę 971,36 zł miesięcznie za czas od 24.VII.1963 r.i orzekającej o kosztach procesu i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Wojewódzkiemu w Krakowie do ponownego rozpoznania; rewizję strony pozwanej oddalił.

Uzasadnienie:

Powód domagał się od pozwanego odszkodowania za skutki wypadku, jakiemu uległ w dniu 20.III.1962 r. w czasie pracy przy załadunku transportera na platformę samochodu. Na żądanie pozwu w kwocie 69 400 zł złożyły się następujące roszczenia:

1)  65 000 zł z tytułu nawiązki za ból i krzywdę moralną,

2)  3 600 zł z tytułu zwrotu kosztów dodatkowego odżywienia,