Postanowienie SN z dnia 20 kwietnia 1964 r., sygn. II PR 251/64

Przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie uzależniają utraty mocy zapisu na sąd polubowny od wydania w tym przedmiocie osobnego orzeczenia. Stosownie do art. 498 § 1 k.p.c. zapis na sąd polubowny traci moc z przyczyn wymienionych w tym przepisie - z samego prawa, a orzeczenie o wygaśnięciu zapisu ma tylko znaczenie deklaratywne. Wynika stąd, że przyczyny powodujące w myśl tego przepisu utratę mocy zapisu na sąd polubowny mogą być powołane przez powoda już w samym pozwie wniesionym do sądu państwowego.

Przewodniczący: sędzia J. Krzyżanowski. Sędziowie: M. Piekarski (sprawozdawca), A. Nalewajko.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Teofila K. przeciwko Rzymskokatolickiemu Kościołowi w O. o 5 500 zł, wskutek przekazania przez Sąd Wojewódzki w Krakowie następującego zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia w trybie art. 388 k.p.c.: