Wyrok SN z dnia 16 marca 1964 r., sygn. I CR 251/63

Sam fakt wydania przez wychowawcę kolonii trzynastoletnim, upośledzonym wskutek głuchoty dzieciom zakazu oddalania się z plaży i samowolnego wchodzenia do wody nie wystarcza do przyjęcia, że wychowawca dopełnił w sposób należyty swego obowiązku nadzoru nad powierzonymi mu dziećmi w rozumieniu art. 142 k.z. Jest bowiem rzeczą notorycznie znaną, że nawet wówczas, gdy chodzi o normalnie rozwinięte dzieci w tym wieku, samo wydanie zakazu byłoby z reguły niewystarczające i musiałoby być poparte dopilnowaniem jego przestrzegania; tym bardziej więc musi się to odnosić do dzieci upośledzonych, które wymagają szczególnej opieki.