Wyrok SN z dnia 19 maja 1964 r., sygn. III CR 60/64

Kto swoje prawa do scalonej osady wywodzi jedynie ł umowy zawartej z osobą, której osadę tę przyznano w postępowaniu scaleniowym, ten nie może przeciwko roszczeniu tej osoby o eksmisję z gruntu bronić się zarzutem, że grunty objęte scaleniem nie stanowiły jej własności.

Przewodniczący: sędzia H. Dąbrowski. Sędziowie: Z. Masłowski, J. Policzkiewicz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Jana K. przeciwko Zuzannie K. i Hannie Alicji M. o eksmisję z gruntu, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla Województwa Warszawskiego w Warszawie z dnia 29 października 1963 r.,

oddalił rewizje nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Aktem Nr 1730 z dnia 20 grudnia 1932 r. powód Jan K. i żona jego Rozalia K. podarowali synowi, Władysławowi K., osadę rolną we wsi P. Nr 19 o powierzchni ok. 3 ha 1726 m kw. z zabudowaniami, wkładając na obdarowanego obowiązek uiszczenia spłat trojgu rodzeństwa oraz dostarczania darczyńcom i ich córce określonych w akcie świadczeń alimentacyjnych.