Wyrok SN z dnia 6 sierpnia 1964 r., sygn. II CR 363/64

Ustawa z dnia 17 lutego 1960 r. o zaopatrywaniu ludności w wodę (Dz. U. Nr 11, poz. 72), przewidując w art. 10 ust. 1 odpłatność dostarczanej ludności wody z wyjątkiem wody zużytej do gaszenia pożarów, czyni tak w interesie społecznym, który wymaga przyczynienia się użytkowników do kosztów eksploatacji, zwłaszcza że opłaty za wodę są stosunkowo drobne i nie stanowią istotnego obciążenia dla jej odbiorców. Ponieważ ustawa nie zawiera przepisu, który by bądź przewidywał dalszy wyjątek od tej zasady, bądź utrzymywał w mocy ewentualnie istniejące do daty wejścia w życie powołanej ustawy przywileje lub uprawnienia do bezpłatnego pobierania wody, należy przyjąć mając na uwadze zasady wykładni i stosowania prawa zgodnie z zasadami ustroju i celami Państwa Ludowego że przewidziany w art. 10 ust. 1 obowiązek odpłatności uchyla ewentualnie istniejące poprzednio uprawnienia do bezpłatnego pobierania wody.