Uchwała SN z dnia 29 listopada 1962 r., sygn. III PU 17/62

Przewodniczący: sędzia J. Szczerski. Sędziowie: S. Graban, W. Glabisz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Jana K. na decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ł. o dodatek do renty inwalidzkiej, po rozpoznaniu zagadnienia prawnego przekazanego przez Trybunał Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie do rozstrzygnięcia w trybie art. 355^ł pr. o s.u.s.:

Czy renciście, który spełnia warunek art. 57 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, przysługuje wyznaczony w tym przepisie dodatek, jeżeli w dniu przyznania renty nie miał jeszcze całego nieprzerwanego okresu zatrudnienia (art. 11) wymaganego tym przepisem?"

udzielił następującej odpowiedzi:

Do nieprzerwanego okresu zatrudnienia wymaganego przez art. 57 ust. 1 dekretu o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym zalicza się również okres zatrudnienia pracownika po powstaniu prawa do renty, jeżeli zatrudnienie to było wykonywane po Wyzwoleniu bez przerwy nadal w tym zakładzie pracy, w którym pracownik był zatrudniony w chwili powstania prawa do renty".