Orzeczenie SN z dnia 25 maja 1962 r., sygn. III CR 1005/61

(3 CR 1005/61)

Przesłanki uchylenia się od skutków prawnych ugody z powodu błędu wyliczone są w art. 622 k.z. wyczerpująco i nie zachodzi już potrzeba wykazywania innych przesłanek, ad których według przepisów ogólnych zależy uchylenie się od skutków prawnych z powodu błędu.

W świetle art. 622 k.z. każda ze stron zawierających ugodę może kwestionować swoje oświadczenie woli z tych samych przyczyn co przy umowach. Jednakże uchylenie się od skutków prawnych z powodu błędu jest w świetle art. 622 k.z. ograniczone. Przepis ten wśród składników stanu faktycznego rozróżnia takie, które są między stronami sporne lub wątpliwe, oraz takie, które strony uważają za niewątpliwe. Błąd co do pierwszych składników nie może stanowić podstawy do uchylenia się od skutków prawnych oświadczenia woli, gdyż właśnie ugoda ma na celu usunąć definitywnie wątpliwości istniejące między stronami. Strona natomiast ma prawo kwestionować ugodę, jeżeli błąd dotyczy takich elementów stanu faktycznego, które według treści ugody obie strony uważały za niewątpliwe, spór zaś albo niepewność nie powstałyby, gdyby w czasie zawarcia ugody strony wiedziały o prawdziwym stanie rzeczy.