Orzeczenie SN z dnia 3 lutego 1962 r., sygn. IV CR 432/61

1.  Dla powstania odpowiedzialności na podstawie art. 153 § 1 k.z. jest rzeczą obojętną, czy bezpośrednim źródłem szkody są wadliwości samego pojazdu lub jego urządzeń i wyposażenia (np. brak odpowiednich świateł), czy też wadliwości urządzeń związanych z funkcjonowaniem całego przedsiębiorstwa komunikacyjnego (a więc gdy chodzi o środki komunikacji miejskiej wadliwości samej trasy, urządzenia i lokalizacji przystanków).

Wykazywanie przez osobę odpowiedzialną na podstawie art. 153 §i I k.z., że ze swej strony uczyniła wszystko, aby zapobiec szkodzie, nie prowadzi do zwolnienia jej od odpowiedzialności.

2.  Powstanie szkody wyłącznie z winy poszkodowanego oznacza, że zachodzi nie tylko związek przyczynowy między zachowaniem się poszkodowanego a szkodą, ale że jego zachowanie się ma takie cechy subiektywne, iż można poszkodowanemu przypisać świadomość, że swoim zachowaniem się doprowadził do powstania szkody.