Orzeczenie SN z dnia 7 lutego 1962 r., sygn. II CR 946/61

Z przepisu art. 162 § 2 k.z. nie wynika, aby w żadnym wypadku nie było rzeczą możliwą zasądzenie renty dożywotniej na rzecz osób, o których mowa w powyższym przepisie. Czas trwania renty zależy bowiem, od okoliczności sprawy. Można uznać np., że brak byłoby podstaw do zasądzenia renty dożywotniej, gdyby ze względu na znaczną różnicą wieku między osobą zobowiązaną a osobą uprawniona do alimentacji należało uznać, że osoba uprawniona przeżyje osobę zobowiązaną. Czas trwania renty musiałby być wówczas ograniczony do okresu prawdopodobnej długości życia osoby zobowiązanej do alimentacji. Gdy jednak osoba uprawniona do alimentacji jest, starsza od osoby, która była obowiązana do jej utrzymywania, albo gdy różnica wieku jest nieznaczna, zasądzenie renty dożywotniej będzie usprawiedliwione i nie będzie się sprzeciwiać treści art. 162 § 2 k.z.