Orzeczenie SN z dnia 12 listopada 1962 r., sygn. IV CR 637/61

Także po wejściu w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lutego 1961 r. w sprawie uposażenia pracowników szkół wyższych, Polskiej Akademii Nauk i jej placówek naukowych niedopuszczalne jest ustalenie wynagrodzenia sprzecznego z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawy i wydanych na jej podstawie rozporządzeń i zarządzeń.

Przewodniczący: sędzia J. Szczerski (sprawozdawca).

Sędziowie: M. Piekarski, S. Rejman.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Władysława B. i innych przeciwko P.G. o wynagrodzenie za pracę, na skutek rewizji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku z dnia 11 maja 1961 r.,

zaskarżony wyrok uchylił i przekazał sprawę Sądowi Wojewódzkiemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Spór wszczęty został pozwem wniesionym przez 43 pracowników P.G. żądających reszty wynagrodzenia za zajęcia dydaktyczne w roku akademickim 1956/57, wykonane poza granicami normalnych obowiązków każdego z powodów. Powodowie opierają swoje żądania na umowach zlecenia, za które uważają dołączone do pozwu Projekty wykonania zajęć dydaktycznych 1956/57", podpisane przez prorektora i zawierające wyodrębnienie godzin normalnych i godzin nadzwyczajnych. Zgodnie z tymi dokumentami 80% z całości obliczonego wynagrodzenia płatne było w 10 równych ratach miesięcznych, a pozostałość po złożeniu sprawozdania z wykonanych zajęć. Reszta stała się przedmiotem niniejszego sporu.