Orzeczenie SN z dnia 24 lutego 1962 r., sygn. II CR 363/61

1.  Wina poszkodowanego nie jest konieczną przesłanką zastosowania art. 158 § 2 k.z. Przyczynić się do powstania szkody można również w sposób nie zawiniony.

2.  Zasada prawna wyrażona w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 11 stycznia 1960 r. I CO 44/59 (OSN 1960, poz. 92) obejmuje wszelkie wypadki odszkodowań wynikających z prawa cywilnego, gdy poszkodowany obiektywnie przyczynił się do powstania szkody, chociażby nie można było przypisać mu winy zarówno ze względu na jego wiek, jak i ze względu na jego stan psychiczny.

Przewodniczący: sędzia L. Konie.

Sędziowie J. Tyszka (sprawozdawca), S. Rejman.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Andrzeja J. przeciwko Skarbowi Państwa (Państwowy Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w B.) o odszkodowanie, na skutek rewizji obu stron od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Opolu z dnia 8 lutego 1961 r., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzoną kwotę 21 834 zł obniżył do 10 917 zł z odsetkami, a ponadto ustalił, że pozwany ponosi w połowie odpowiedzialność za dalszą szkodę powoda mogącą powstać w przyszłości wskutek wypadku, któremu uległ powód w dniu 10 kwietnia 1957 r.; w pozostałej części obie rewizje oddalił.