Orzeczenie SN z dnia 9 sierpnia 1962 r., sygn. II CR 450/62

W odróżnieniu od ujemnej oceny moralnej, z jaką z natury rzeczy wiąże się rażąca niewdzięczność obdarowanego, rozwiązanie umowy o dożywocie uzależnione jest od kryteriów zupełnie innego rodzaju i stosownie do art. 605 § 2 k.z. może nastąpić tylko w wypadkach wyjątkowych, ekonomicznie uzasadnionych, a przede wszystkim wtedy, gdy przewidziana w art. 605 §, 1 k.z. zamiana określonych umową świadczeń na rentę dożywotnią nie prowadzi do właściwego rezultatu.

Okoliczności, jakie ma na względzie przepis art. 605 § 2 k.z. dopuszczający możliwość rozwiązania umowy o dożywocie w wypadkach wyjątkowych, muszą dotyczyć sytuacji powstałej na tle osobistych stosunków pomiędzy zobowiązanym a dożywotnikiem, wobec czego z chwilą śmierci dożywotnika przesłanki rozwiązania dożywocia na podstawie art. 605 § 2 k.z. przestają być aktualne.

Przewodniczący: sędzia S. Gross (sprawozdawca).