Orzeczenie SN z dnia 31 stycznia 1962 r., sygn. III CR 524/61

1.  Zobowiązanie odszkodowawcze, mające swe źródło w naruszeniu przez pracodawcę obowiązków wynikających z przepisów bezpieczeństwa pracy, nie jest zobowiązaniem, o którym mówi art. 248 § 1 k.z. W konsekwencji data wymagalności tego roszczenia nie wystarcza jeszcze do ustalenia, że dłużnik obowiązany jest płacić odsetki za opóźnienie (art. 248 § 1 k.z.). Wymagane jest ponadto stwierdzenie, że dłużnik jest w zwłoce (art. 243 § 1 k.z.). Zarazem wytoczenie powództwa należy uważać za jednoznaczne z wezwaniem dłużnika do spełnienia świadczenia zgłoszonego w pozwie.

2.  Przepisy k.p.c. nie przewidują zaskarżenia przez stronę wyroku sądu pierwszej instancji przez wnoszenie kilku rewizji od tego wyroku. Jednakże nie ma przeszkód do rozpoznania dwóch rewizji powoda, jeżeli można je uznać za jeden środek odwoławczy.