Uchwała SN z dnia 21 lutego 1962 r., sygn. III CO 33/61

Przewodniczący: sędzia K. Kwapiszewski. Sędziowie: S. Białek (sprawozdawca), P. Stępień.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa; Bronisława K. przeciwko Zakładom Górniczo-Hutniczym w B. o 17 183 zł 60 gr., po rozpoznaniu zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Krakowie do rozstrzygnięcia w trybie art. 388 k.p.c.: 1. Czy sąd może merytorycznie rozpoznać sprawę, skierowaną w myśl § 51 rozporządzenia Rady Min. z dnia 24.IV. 1954 r. przez zarząd główny właściwego związku, który nie rozpoznawał merytorycznie orzeczenia z.k.r., lecz powziętą decyzją uchylił to orzeczenie, wobec spóźnienia terminu z art. 6 ust. 1 dekretu z dnia 24.111.1954 r. przez wnioskodawcę, który też nie wnosił przed komisją o uwzględnienie spóźnienia a to przy wzięciu pod uwagę, że decyzja głównego zarządu powzięta na podstawie § 50 i 32 ust. 3 cyt. rozporz. w kwestii rozpoznania wniosku jest ostateczna?