Orzeczenie SN z dnia 6 września 1961 r., sygn. IV CR 938/60

1.  Jeżeli pracownik jest nawet członkiem komisji rozjemczej, to złożone w formie z art. 9 dekretu z 18.I.1956 r. (Dz.U. Nr 2, poz. 11) oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy bez wypowiedzenia jest skuteczne, czyli rozwiązuje stosunek pracy, choćby było ono bezpodstawne. Członkostwo komisji rozjemczej ma zatem tylko to znaczenie, że jeżeli pracownik-członek komisji rozjemczej zostaje przywrócony do pracy, należne mu wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy nie jest ograniczone terminem trzymiesięcznym (art. 10 ust. 3).

2.  Nie ma przeszkód do odrębnego dochodzenia roszczenia o wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy po uzyskaniu wyroku przywracającego do pracy.

3.  Wyrok przywracający do pracy nie niweczy ex tunc dokonanego rozwiązania stosunku pracy i nie unicestwia ex tunc pod każdym względem wszelkich skutków tegoż rozwiązania. Wyrok taki nie stwarza więc pod każdym względem fikcji prawnej, jakoby rozwiązania stosunku pracy w ogóle nie było i jakoby pracownik pracował przez cały czas pomiędzy rozwiązaniem a przywróceniem go do pracy.