Orzeczenie SN z dnia 21 października 1961 r., sygn. II CR 825/60

Przepis art. 473 k.z. nie pozbawia wierzyciela możności powołania się na zobowiązanie wekslowe do wyrównania niedoboru, choćby nawet nie nastąpiła nowacja. Zobowiązanie wekslowe zaś w myśl przepisów prawa wekslowego nie ulega prekluzji, lecz przewidzianemu w tym prawie przedawnieniu. Dopuszczalność zasłaniania się zarzutami płynącymi z osobistych stosunków z posiadaczem wekslu nie może sięgać tak daleko, żeby prowadziła do unicestwienia przepisów art. 70 i 103 prawa wekslowego z powołaniem się na art. 473 k.z.

Przewodniczący: sędzia Z. Warman. Sędziowie: F. Błahuta (sprawozdawca), J. Szczerski.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Powiatowego Związku Gminnych Spółdzielni Samopomoc Chłopska w O. przeciwko Janowi K., Agnieszce K., Ewie K. i Władysławowi K. o 61 000 zł, po rozpoznaniu rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego Ośrodek Zamiejscowy w Radomiu z dnia 27 czerwca 1960 r.,