Orzeczenie SN z dnia 18 lutego 1961 r., sygn. II CR 246/61

(2 CR 246/61)

1.  Przeniesienie służbowe w ścisłym znaczeniu aktualne jest jedynie w stosunkach służbowych regulowanych ustawą o państwowej służbie cywilnej i w tzw. pragmatykach służbowych. Odnosi się ono do pracowników powołanych w drodze nominacji jako aktu administracyjnego oraz do określonych grup pracowników zrównanych z pracownikami z nominacji, w szczególności w zakresie obowiązków płynących ze stosunku służbowego. W stosunkach pracy opartych na umowie o pracę przeniesienie służbowe do innej miejscowości w wyniku jednostronnej decyzji pracodawcy nie jest dopuszczalne, jeżeli umowa o pracę nie przewiduje tego rodzaju uprawnienia zastrzeżonego zakładowi pracy.

Przez przeniesienie służbowe w rozumieniu przepisów dotyczących pracowników umysłowych przedsiębiorstw państwowych należy w szczególności rozumieć przejście pracownika z jednego zakładu pracy do drugiego na podstawie porozumienia obu zakładów. Podstawą takiego porozumienia i przeniesienia jest bądź zgoda pracownika wyrażona uprzednio w formie prośby wystosowanej do dotychczasowego zakładu pracy lub do obu zakładów (tj. także do tego, do którego pracownik przechodzi), bądź też zgoda wyrażona w odpowiedzi na propozycję zakładu pracy.