Orzeczenie SN z dnia 12 czerwca 1961 r., sygn. IV CR 163/61

(4 CR 163/61)

Żądanie eksmisji z lokalu użytkowego może być uznane za niezgodne z powszechnie ugruntowanymi zasadami moralności i za niedopuszczalne w myśl przepisu art. 3 p.o.p.c. np. wówczas, gdy realizacja tego żądania zagrażałaby bezpośrednio powszechnemu i podstawowemu interesowi społecznemu. Natomiast nie można uważać za nadużycie prawa żądania eksmisji tylko dlatego, że ma być eksmitowana jednostka gospodarki uspołecznionej, zwłaszcza gdy postępowanie jej, stanowiące podstawę eksmisji, polega na naruszeniu prawa.

Przewodniczący: sędzia J. Tyszka (sprawozdawca). Sędziowie: M. Piekarski, B. Łubkowski.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Marty K. przeciwko Powszechnej Spółdzielni Spożywców w K. o eksmisję z lokalu, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Powiatowego w Kościanie z dnia 5 kwietnia 1960 r.,