Orzeczenie SN z dnia 26 października 1960 r., sygn. II CR 572/60

Poszkodowany, który na skutek wypadku utracił częściowo zdolność do pracy, może w normalnym toku rzeczy domagać się wyrównania szkody jedynie w granicach tej częściowej niezdolności, a więc zasądzenia różnicy pomiędzy zarobkami, jakie mógłby osiągnąć, gdyby wypadek nie miał miejsca, a zarobkami, które może osiągnąć przy wykorzystaniu ograniczonej zdolności do pracy (choćby zarobków tych faktycznie nie uzyskiwał, gdyż o pracę się nie starał, poprzestając na rencie z ubezpieczenia społecznego).

Gdy stopień utraty zdolności do pracy jest znaczny, można przyjąć, że oznacza praktycznie całkowitą niezdolność do zarobkowania.

Jeżeli jednak stopień utraty zdolności do pracy jest stosunkowo niewielki, poszkodowanego obciąża dowód, że wskutek okoliczności szczególnych nie może uczynić użytku ze swej ograniczonej zdolności zarobkowej.