Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 12 grudnia 1960 r., sygn. I CO 25/60

Przewodniczący: Prezes Z. Resich. Sędziowie: M. Lisiewski, B. Dobrzański, Z. Wiszniewski, Z. Wasilkowska, M. Piekarski, K. Lipiński (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy rozpoznawał na posiedzeniu jawnym przedstawione do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów pytanie prawne wynikłe z powództwa Marii W. przeciwko Lidii W. i innym o wyłączenie spod egzekucji:

Jak powinien postąpić sąd, gdy nabierze wątpliwości, czy osoba biorąca udział w procesie a nie ubezwłasnowolniona nie jest chora psychicznie?"

Sąd Najwyższy uchwalił i postanowił wpisać do księgi zasad prawnych następującą zasadę prawną:

Jeżeli sąd dojdzie do przekonania, że strona w procesie ze względu na jej stan psychiczny - znajduje się w stanie trwale wyłączającym świadome i swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli, a stan ten zagraża jej interesom, powinien uznać udział prokuratora w sprawie za potrzebny i zawiadomić go o tym (art. 92 k.p.c.).