Wyrok SN z dnia 4 listopada 1959 r., sygn. II K 319/59

Każdy z uczestników spisu remanentowego ma obowiązek osobistego śledzenia przebiegu czynności remanentowych oraz kontrolowania prawidłowości obliczeń towaru, jego wyceny i ujmowania w spisach. Uchylanie się od tej osobistej kontroli z jakichkolwiek bądź powodów, a więc i z powodu zaufania do obliczeń czy stwierdzeń innego członka komisji, stanowi naruszenie istotnego obowiązku uczestnika komisji remanentowej. Sens i istota czynności komisji remanentowej polega na kontroli ilości i jakości towarów podlegających spisowi oraz zgodnemu z wynikami tej kontroli ujęciu towarów w spisach remanentowych.

Podpisanie spisów oznacza, że wszyscy członkowie komisji stwierdzają, iż spis odpowiada rzeczywistości. Wewnętrzny podział ról poszczególnych członków komisji wcale nie stoi na przeszkodzie temu, aby każdy z biorących udział w spisie śledził jego przebieg, uzyskując w ten sposób osobistą pewność prawdziwości i realności spisów. Wszelkie wątpliwości, jakie mogłyby się tu nasunąć, są w każdej chwili do sprawdzenia i obowiązkiem każdego członka komisji remanentowej jest, między innymi, niezwłoczne wyjaśnienie takich wątpliwości przez powtórzenie fragmentu spisu bądź skonfrontowanie go z towarami.