Wyrok SN z dnia 10 czerwca 1959 r., sygn. II K 111/59

Zasadą polskiego procesu karnego jest to, że rozprawa odbywa się ustnie (art. 276 k.p.k.) i że świadków wzywa się i przesłuchuje na rozprawie (art. 298 k.p.k.). Tę zasadę konkretyzują art. 299 i 300 k.p.k., wyliczające taksatywnie wypadki, w których sądowi wolno od niej odstąpić. Nie znaczy więc to, żeby sąd był obowiązany odczytać nieco odmienne nawet zeznania świadka złożone podczas poprzednich przesłuchań, jeżeli sąd uznaje zeznania złożone przez tego świadka na rozprawie za wiarygodne i logicznie wiążące się z całokształtem innych okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego.