Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 26 października 1959 r., sygn. I CO 27/59

Przewodniczący: Prezes Z. Resich.

Sędziowie: W. Święcicki, Z. Wasilkowska, J. Szczerski (sprawozdawca), J. Majorowicz, J. Ignatowicz T. Byliński.

Sąd Najwyższy rozpoznawał na posiedzeniu jawnym dnia 26 października 1959 r. przedstawiane do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów pytanie prawne, wynikłe z powództwa Jana J przeciwko Centralnemu Zarządowi Przemysłu Mięsnego o przyjęcie do pracy i odszkodowanie:

Jakie skutki pociąga za sobą nie przytoczenie w pisemnym oświadczeniu zakładu pracy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy (art. 9 dekretu z dnia 18 stycznia 1956 r. - Dz.U. Nr 2, poz. 11). W szczególności czy nie przytoczenie w piśmie takiej przyczyny powoduje nieważność oświadczenia o rozwiązaniu umowy, też sama przez się uzasadnia roszczenia pracownika przewidziane w art. 10 i nast. dekretu, choćby przyczyna rozwiązania umowy była pracownikowi znana i należała do wskazanych w art. 2 lub 3 dekretu?" Sąd Najwyższy uchwalił i postanowił wpisać do księgi zasad prawnych następującą zasadę prawną: