Orzeczenie SN z dnia 24 marca 1959 r., sygn. IV CR 429/58

Nabywający ruchomości od osoby pozostającej w związku małżeńskim nie ma obowiązku badać, czy zbywca ma uprawnienie do zbycia, i zwracać się do drugiego z małżonków z zawiadomieniem o zamierzonej transakcji. Istnieje domniemanie, że posiadacz rzeczy jest jej właścicielem (art. 300 § 1 pr. rzecz.), oraz ogólne domniemanie dobrej wiary (art. 5 § 1 p.o.p.c.). Nie ma żadnego przepisu prawa, który by nakazywał zachowanie szczególnych ostrożności przy nabywaniu ruchomości od osób pozostających w związku małżeńskim.