Orzeczenie SN z dnia 27 kwietnia 1959 r., sygn. II CR 158/59

1.  Rozpoznając merytorycznie sprawę dotyczącą zmiany nazwiska rodowego dziecka małoletniego, zwłaszcza wówczas, gdy ojciec tego dziecka nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej, sąd powinien w myśl art. 13 § 2 kodeksu postępowania niespornego wezwać do wzięcia udziału w sprawie tego ojca, jako osobę w sprawie niewątpliwie zainteresowaną.

2.  Jeżeli w myśl art. 4 nie obowiązującego już dekretu z dnia 16 maja 1956 r. oraz art. 5 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o wymianie imion i nazwisk zmiana nazwiska ma dotyczyć tylko jednego z rodziców, to ewentualna zmiana nazwiska małoletniego dziecka następuje na podstawie administracyjnego orzeczenia, wskazującego, czy i na jakie dziecko małoletnie rozciąga się udzielona zmiana. Nie wpływa na ten prawny stan rzeczy fakt, że w tej kwestii organ administracji nie orzeka na podstawie swego swobodnego uznania, lecz jest obowiązany zastosować się do uprzedniego wyłącznie właściwego rozstrzygnięcia przez władze opiekuńcze pytania wstępnego. Władza opiekuńcza bowiem ani nie orzeka o zmianie nazwiska ani takiej, ani nawet nie wypowiada się w sprawie celowości takiej zmiany w ogóle. Jej rozstrzygnięcie nie przesądza wcale, czy organ administracji podejmie decyzję pozytywną na wniosek jednego z rodziców o zmianę jego nazwiska. Natomiast rozstrzygnięcie władzy opiekuńczej co do tego, czy zmiana nazwiska tylko jednego z rodziców ma się rozciągać na małoletnie dzieci (a nawet - na które z nich), ma moc wiążącą dla organu administracji w zakresie skutków orzeczenia o zmianie nazwiska w stosunku do wskazanych przez władze opiekuńcze dzieci.