Uchwała SN z dnia 16 lutego 1959 r., sygn. I CO 37/58

Przewodniczący: Prezes Z. Resich.

Sędziowie: B. Dobrzański, W. Święcicki, M. Lisiewski, S. Kałamajski, Z.. Wiszniewski (sprawozdawca), J. Kamiński, Ź. Wasilkowska, K. Kwapiszewski, J. Pawlak, H. Dąbrowski, M. Piekarski, F. Błahuta, S. Białek, R. Czarnecki, K. Lipiński, T. Byliński, J. Ignatowicz, A. Meszorer, J. Majorowicz, W. Formański, L. Konic, Z. Warman, J. Krzyżanowski, B. Łubkowski, M. Kenigsberg, S. Breyer, S. Rejman, F. Szczepański, J. Knap.

Sąd Najwyższy w obecności przedstawiciela Generalnej Prokuratury L. Karłowskiego rozpoznawał wniosek kompletu sądzącego Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1958 r. sygn. akt 4 CZ. 268/58 o rozstrzygnięcie zasady prawnej:

Czy w sprawach, w których istnieje podstawa do zastosowania przez Sąd rewizyjny przepisu art. 381 k.p.c., zaskarżenie orzeczenia przez jedną tylko lub niektóre spośród osób występujących po jednej stronie powoduje nieprawomocność orzeczenia także w stosunku do osób pozostałych, które nie wniosły środka odwoławczego w przepisanym terminie?"