Wyrok SN z dnia 29 sierpnia 1958 r., sygn. II K 760/58

Jeżeli ten, kogo się broni, jest w sytuacji przewidzianej w art. 21 § 1 k.k., a więc znajduje się w stanie bezprawnego i bezpośredniego zagrożenia, udzielający zaś pomocy ograniczy się tylko do koniecznych czynności obrończych, to nie może on odpowiadać z art. 240 k.k. nawet wówczas, gdyby czynności te polegały na zaatakowaniu napastników, albowiem tego rodzaju działanie znajduje się pod ochroną art. 21 § 1 k.k.

Przewodniczący; sędzia K. Wagner (sprawozdawca).

Sędziowie: J. Dorsz, M. Barciszewski. Prokurator: H. Furmankiewicz.

Sąd Najwyższy w sprawie Pawła N. oskarżonego z art. 230 § 2 k.k. oraz Uliany O. i Włodzimierza N. oskarżonych z art. 240 k.k., po rozpoznaniu złożonej przez oskarżonych rewizji od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 7 maja 1958 r., na mocy art. 375 k.p.k.