Wyrok składu 7 sędziów SN z dnia 9 października 1958 r., sygn. II KRn 1215/57

Złagodzenie przez sąd rewizyjny kwalifikacji czynu wiąże się z przypisaniem oskarżonemu zarzuconego mu czynu w innej, mniej niebezpiecznej dla społeczeństwa postaci i z tej racji powoduje zazwyczaj złagodzenie kary orzeczonej przez sąd merytoryczny.

Niekiedy jednak, między innymi w wypadku dużego nasilenia złej woli oskarżonego lub świadomego spowodowania dużej szkody, sąd rewizyjny, wychodząc ze słusznej zasady subiektywizacji winy, pomimo złagodzenia kwalifikacji czynu nie powinien kary łagodzić.

Przewodniczący: Prezes Z. Opuszyński.

Sędziowie: S. Dąbrowski, K. Czajkowski, F. Korzeń W. Ostrowski, M. Fic, M. Dźbikowski (sprawozdawca).

Prokurator: M. Tuszyńska.

Sąd Najwyższy w sprawie Kazimierza S., Mieczysława S. i Stefana J. oskarżonych z art. 285 § 2, 290 § 2 i 293 w związku z art. 290 § 2 k.k., |po rozpoznania! założonej przez Prokuratora Generalnego PRL rewizji nadzwyczajnej od wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 1957 r., na podstawie art. 394 396, 400, 383 pkt 2 i 388 § 1 zdanie 2 k.p.k. uchylił zaskarżony wyrek w punktach pierwszym i drugim sentencji wyroku oraz orzeczoną w punkcie trzecim co do oskarżonego Mieczysława S. karę łączną i sprawę przekazał Sądowi Najwyższemu w składzie zwykłym celem ponownego rozpoznania rewizji oskarżonych: Kazimierza S., Mieczysława S. i Stefana J. od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z dnia 16 marca 1957 r. co do czynów przypisanych wyżej wymienionym w punktach: pierwszym, trzecim litera a) i czwartym sentencji wyroku Sądu Wojewódzkiego.