Orzeczenie SN z dnia 30 października 1958 r., sygn. I CR 880/58

Ustalenie, czy suma wpłacona w toku postępowania egzekucyjnego przez wierzyciela na pokrycie świadczenia wzajemnego dłużnika jest wystarczająca, należy do komornika sądowego i jego postanowienie podlega tylko kontroli sądu w drodze skargi na czynności komornika. Zarzut co do przedawnienia jako zarzut materialny nie ma w postępowaniu ze skargi na czynności komornika żadnego znaczenia. Skutków wygaśnięcia bowiem zobowiązania stwierdzonego w tytule można dochodzić tylko w drodze powództwa opartego na art. 573 § 1 pkt 2 k.p.c.

Przewodniczący: sędzia M. Lisiewski (sprawozdawca). Sędziowie: T. Byliński, J. Knap.

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Marianny W. przeciwko Stanisławowi K., Stefanii N. 1 Mariannie K. o wszczęcie egzekucji, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Lublinie z dnia 4 października 1956 r.,