Orzeczenie SN z dnia 17 czerwca 1958 r., sygn. II CR 111/58

1.  Przystąpienie do udziału w sprawie w charakterze interwenienta ubocznego nie może nastąpić po uprawomocnieniu się wyroku, wobec czego dopuszczenie w tym charakterze do udziału w sprawie w toku postępowania wdrożonego w celu rozpoznania rewizji nadzwyczajnej jako postępowania toczącego się już po uprawomocnieniu się wyroku, ale przed ewentualnym jego uchyleniem, jest wyłączone bez względu na to, czy w drodze rewizji nadzwyczajnej został zaskarżony prawomocny wyrok sądu drugiej czy też pierwszej instancji.

2.  Dowód z przesłuchania stron powinien być z reguły uważany za niewystarczający do obalenia domniemania przewidzianego w art. 49 § 1 k.r., i to chociażby złożone przez strony w trybie art. 311 k.p.c. zeznania były ze sobą zgodne.

Przewodniczący: Prezes Z. Resich.

Sędziowie: W. Bendetson (sprawozdawca), J. Krzyżanowski.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Maksymiliana P. przeciwko Marii P. i nieletniemu Tomaszowi P. o zaprzeczenie ojcostwu, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od wyroku Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 28 lipca 1955 r., zaskarżony wyrok uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Wojewódzkiemu w Bydgoszczy.