Wyrok SN z dnia 21 sierpnia 1957 r., sygn. IV K 585/57

O obronie koniecznej można mówić tylko wówczas, gdy stosujący ją działa, odpierając bezpośredni bezprawny zamach na jakiekolwiek stojące pod ochroną prawa dobro własne lub innej osoby. Zamach musi więc istnieć w chwili czynu sprawcy. Niebezpieczeństwo musi istnieć obiektywnie i w chwili stosowania obrony koniecznej nadal trwać i bezpośrednio grozić bądź stosującemu obronę konieczna, bądź osobie przez niego bronionej.

Dla bytu przestępstwa z art. 235 § 1 lit. b) k.k. jest konieczne, aby sprawca spowodował chorobę zagrażającą życiu i aby zagrożenie to nie było tylko chwilowe. Wyrażenie choroba zagrażająca życiu" oznacza taką ciężką chorobę, wskutek której bądź to ze względu na jej rodzaj, bądź to ze względu na jej szczególnie ostry przebieg zachodzi poważna możliwość śmiertelnego zejścia chorego. Chorobę zagrażającą życiu, o której mowa w art. 235 k.k., należy